Kasiyerler böyle sevindi.

Emin olmak için “Yasak mı çıkmış?” diye sorasım geldi ama tanımadığım kişilerle iletişim kurmak kuyunun dibinden su çekmek gibi geldiği için -maske bunu bir kat daha zorlaştırdı- yapamadım.

Böyle ortak sevinçler yine de güzel.

Biraz samimi olduğum esnafa iyi/kötü havadis vermeyi severim mesela. Kalabalık bir ortama tek başına haber götürmek güzel. Birden televizyonlar açılır filan. İşten çıkıp veterinere YSK’nın iptal kararını yetiştirmiştim böyle. Tatlış bir andı. Gerçi veterinerler esnaf değil.

“Terörle yaşamaya alışmamız lazım”

Böyle bir söz vardı onu hatırladım. Bizden biri demişti, aceb kimdi kimdi.

Bunun virüslüsünü Fransa Başbakanı söylemiş.

Epey bir dünyada korona taraması yaptım bugün. Çin’e yavaştan kızmaya başlamışlar. Daha dur Çin, daha sana ne kızacaklar. DSÖ’nün 23 Ocak’ta kikirdemesi, bir hafta sonra Küresel Acil Durum ilan ederken sürçmesi filan geliyor aklıma. Hehehe. Otorite figürleri iletişim çağında herhalde hiç bu kadar büyük sıçmamıştı.

Avrupa dükkanları, okulları, kafeleri açıyor yavaştan. İnsanlar hayata dönüyor ama maskeli ve mesafeli. Bu, mesela, “korona bitince rakı masası/yeryüzü sofrası/deniz kenarı/90’lar partisi vs” gibi planları bir tarafa atmamız gerektiğini gösteriyor.

Deli bir sevinç duyamayacağız yani.

Halbuki nekahatin şenlikli olanı güzeldir.

Hazin.

Günün Tespiti

Sigara bir zaman birimidir.

Günün şarkısı

Bu Almanlar var ya bu Almanlar.