Sevgili blog. Geçen hafta istifa ettim. İstifamın ertesi günü neredeyse 4 aydır beklediğimiz bilgisayar, sonraki haftanın ilk günü de ekipmanın geri kalanı geldi. TEŞEKKÜRLER. Bazen hayatın beni gördüğünü ve itliğine böyle yaptığını düşünüyorum. Bazen değil, çok düşünüyorum aslında bunu.

Hayır, ekipman daha önce gelseydi de istifa kararım değişmeyecekti ama hiç değilse, kolileri açarken, bir güncük dahi olsa, “yaşasın ben bunları ne güzel kullanırım” dediğim bir an yaşasaydım. Bunu yaşayamadım. Bilgisayarı kontrol ettiğim gibi kapattım. Ay sonuna kadar kullanmayı düşündüm ama yapmadım, ona bağlanmak istemiyorum.

“Başka bir dalı tutmadan bunu sakın bırakma” diyen Aliki-canlar şimdi hep bir ağızdan “En iyisini yaptın/zaten editörlük sana göre değil/memur gibi çalışmak sana gelmez” demeye başladı. İnsan kime inanacağını bilmiyor. Kendini bilse keşke.

“Lost Friend: Aliki is no longer a family friend”

Aliki çocuk yapmış. Daha bir yıl önce Fransa’ya düğününe gitmiştim nikah şahidi olarak. Bugün hatrını sormak için yazmasaydım çocuğu olduğunu öğrenemeyecektim. Yeni bir şey de değil, ağustos sonunda doğmuş. “Baby is arrived!” yazıp fotoğrafını gönderdi. Garip şey. Üzüldüm ama az. Yani, aynı ülkede yaşasaydık pis koyardı.

Kombi Diye Bir Şey Var

Ben bunu resmen unutmuşum. Frilens çalışarak ne kadar dayanabilirim’in hesabını yaparken, maaşımın yarısının yemek sepetine, üçte birinin de dışarda yeyip içmeye gittiği düşüncesi beni rahatlatıyordu. Dışarda yeme içmeyi kesersem, süper bir iş ya da sağlam bir projeyle para bulana kadar kredi kartıma borçlanarak idare ederim diyordum, ama kombi. Böyle bir gider var. Bütün hesaplarımı bozdu. Ve doğalgaz sadece doğalgaz değil sanki; beraberinde işliyken ve maaşlıyken fark edilmeyen, kedi mamasından damacana suya, kablonetten sigaraya pek çok rutin ve ufak tefek gideri hatırlatıyor.

Nasıl Yaşamalı

Yine giriştiğim üçten fazla iş var ve bu ay sonu beni salarlar diye düşünüyordum ama galiba haftaya da çalışacağım. Perişanım. Her şey ekim başında. Her ay bunu söylüyorum aslında, hem parasal hem işsel: “Bu ay bitsin rahatım.” Olmuyor.

Bu strese az kazanıyorum, bu çok net.

Allahım 09-18 kötü.

İşsizlik kötü.

Deadline kötü.

İntihar n/A.